καμινευτήρας

ο (Α καμινευτήρ, θηλ. καμινεύτρια)

1. καμινευτής*, καμινάρης

2. συσκευή που παράγει κατευθυνόμενη φλόγα υψηλής θερμοκρασίας με καύση αέριου μίγματος, αλλ. καμινευτικός αυλός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καμινεύω + κατάλ. -τήρ (πρβλ. καμπ-τήρ, κρα-τήρ)].